Pomysł na wielofunkcyjny mały samochód nie jest ani nowy, ani oryginalny. Wielokrotnie różni producenci proponowali swym klientom w tej klasie pojazdy o rozbudowanych nadwoziach, możliwościach łatwej adaptacji wnętrza do innych zadań niż przewóz osób. Budowano małe kombi, a w ostatnich latach pojawiły się konstrukcje jednobryłowe. General Motors od kilku lat kontroluje finanse i poczynania japońskiej firmy Suzuki. Z jej doświadczeń i projektu samochodu o nazwie Wagon R+ skorzystano, opracowując Agilę. Agila przejęła z Suzuki Wagon R+ koncepcję budowy i kształtu nadwozia oraz kilka rozwiązań podzespołów, resztę skonstruowano od nowa.
Dla zwiększenia możliwości transportowych małego samochodu projektanci Suzuki przyjęli prostopadłościan jako wzór kształtu nadwozia, w którym wszyscy pasażerowie mają dla siebie jednakową ilość miejsca – nad głową, wokół ramion, kolan i stóp. Prostopadłościenne wnętrze daje się łatwo adaptować do przewozu towarów, a regularne kształty ścian i tylnego otworu załadunkowego znacznie ułatwiają zapakowanie bagaży. Ta koncepcja nadwozia została przejęta przez konstruktorów General Motors do Agili. Samochód ma prostopadłościenną kabinę pasażerów, wyznaczoną przez klatkę spawaną z bardzo sztywnych elementów, jakimi są: rama szyby przedniej, boczne ramy drzwi z progami, rama dachu z czterema poprzeczkami, belka nad osią kół tylnych i belka o profilu zamkniętym, biegnąca poprzecznie między połączeniami progów i słupków z lewej i prawej strony auta. Do tej klatki dołączone są dwie podłużnice położone wzdłuż błotników na wysokości reflektorów, zamknięte belką umieszczoną pod zderzakiem, które tworzą przednią strefę zgniotu. Blachy poszycia i podłogi od tylnego zderzaka do osi kół tylnych tworzą tylną strefę rozpraszania energii zderzenia. Siły powstające podczas uderzeń bocznych przejmują podwójne belki instalowane w drzwiach oraz progi klatki pasażerów. Obrazu wysokiego bezpieczeństwa Agili dopełnia wyposażenie standardowe, obejmujące dwie przednie poduszki powietrzne, trzypunktowe pasy bezpieczeństwa i zagłówki dla czterech pasażerów. Pasy siedzeń przednich mają pirotechniczne napinacze.
Agila jest samochodem małym, którego nadwozie nie przekracza 3,5 metra długości, co może sugerować ograniczenia dla pasażerów, szczególnie siedzących z tyłu. To jednak tylko pozory. Teraz pudełkowe, prostopadłościenne nadwozie, w którym koła usytuowano w narożach wykazuje swoje zalety. Ustawiono w nim dwa rzędy siedzeń typy „krzesełkowego”, które utrzymują wyprostowaną pozycję pasażerów. Ten zabieg zagwarantował odpowiednią ilość miejsca dla wysokich osób, zajmujących tylne siedzenia i na przyzwoity bagażnik. Jednakowa wysokość samochodu w jego części przedniej i tylnej to ułatwienie w zajmowaniu miejsc – drzwi są wysokie, pasażerowie wysocy mogą bez trudu siadać z tyłu. Podobnie wysokie nadwozie i duże wysoko podnoszone drzwi tylne ułatwiają dostęp do bagażnika lub powiększonej, po złożeniu niesymetrycznie dzielonej tylnej kanapy, przestrzeni bagażowej. Złożenie tylnych siedzeń przekształca Agilę w mały samochód dostawczy o pojemności ładowni wynoszącej 1 m3. Przestrzeń bagażowa Agili ma regularne kształty, dzięki temu do wnętrza można wsunąć prostopadłościenną skrzynkę o objętości 740 dm3, co bardzo rzadko udaje się w samochodach kombi lub minivanach zaliczanych do klasy wyższej.
Wnętrze Agili zaprojektowano funkcjonalnie w stylizacji typowej dla konstrukcji Opla. Rezygnacja z dominacji czarnych tworzyw sztucznych w tablicy przyrządów nadała wnętrzu lżejszy i mniej oficjalny charakter. Nie można mieć zastrzeżeń do ergonomii układu pokręteł, dźwigienek i wskaźników. Liczne schowki też znajdują się w zasięgu rąk. Kierowca może dobrać wygodną pozycję, korzystając z dodatkowej regulacji położenia kolumny kierownicy. Niestety, fotel kierowcy nie ma regulacji wysokości. Widoczność z wnętrza bardzo dobra, choć przedni lewy słupek nieco zasłania widok przy wjeżdżaniu w zakręty w lewo. Przy cofaniu należy zwrócić uwagę, że dolna krawędź tylnej szyby położona jest dość wysoko, co zmniejsza pole obserwacji, znajdujące się bezpośrednio za samochodem. Zwrotność pojazdu i działanie elektrycznego standardowego układu wspomagającego ruchy kierownicy można ocenić na szkolną piątkę z plusem.
Wszystkie siedzenia samochodu gwarantują komfort, nawet na dłuższych trasach. Szerokość tylnej kanapy wystarcza tylko dla dwóch dorosłych osób, trzecia wytrzyma krótką miejską trasę, dłuższa podróż w takich warunkach nie jest możliwa. Zdaje sobie z tego sprawę producent, wyposażając samochód tylko w cztery zagłówki.
Wnętrze pojazdu jest dobrze wyciszone, a wysokie nadwozie nie powoduje wzmożonego szumu, wynikającego z opływu powietrza wokół auta. W znacznym stopniu ograniczono także przenoszenie się drgań zawieszenia na nadwozie i układ kierowniczy. Odgłosy pracy silnika nie przeszkadzają do prędkości ok. 110-120 km/h. Później hałas staje się uciążliwy.
Do napędu Agili zastosowano układ składający się z silnika typu ECOTEC i skrzyni biegów Suzuki stosowanej w modelu Wagon R+. Opel proponuje w Agili dwa silniki. Pierwszy ma pojemność 973 cm3, trzy cylindry i rozwija moc 43 kW|. Drugi to jednostka czterocylindrowa pojemności 1199 cm3 oferująca ca moc 55 kW. Oba dały się dobrze poznać w modelu Corsa.
Mniejszy pozwala na spokojną, ale swobodną jazdę w ruchu wielkomiejskim. Na szosie natychmiast zauważa się, że silnik dysponuje niskim momentem obrotowym. Wyprzedzanie wymaga długiego odcinka pustej drogi, konieczne jest częste korzystanie ze skrzyni biegów. Każde, nawet lekkie, wzniesienie natychmiast zmniejsza prędkość jazdy, a obciążenie samochodu jeszcze bardziej osłabia możliwości przyspieszania i utrzymywania wysokich prędkości. Pewną rekompensatą niedostatków trakcyjnych jest niskie zużycie paliwa.
Drugi silnik to odpowiednie źródło napędu dla Agili, zapewnia niezłą dynamikę jazdy w mieście, na szosie nie ma wad mniejszej jednostki. Umożliwia zachowanie do brej dynamiki ruchu w pełni załadowanego pojazdu. Przy wyższych prędkościach obrotowych jest jednak hałaśliwy. Przy spokojnej jeździe zużycie paliwa utrzymuje się na poziomie jednostki trzycylindrowej. Energiczne posługiwanie się pedałem przyspieszania to spora porcja dodatkowo zużytego paliwa, porównywalna z modelem Corsa wyposażonym w ten sam silnik.
Jazda Agilą jest łatwa, wszystkie mechanizmy pracują lekko i precyzyjnie. Progresja i skuteczność układu hamulcowego wystarczają do opanowania nawet trudnych i nieprzewidzianych sytuacji. System ABS znajduje się na liście dodatkowo płatnego wyposażenia. Manewrowanie samochodem nie sprawia żadnych problemów, pojazd ma małe zwisy, jest zwrotny, a elektryczne wspomaganie układu kierowniczego działa bardzo wydajnie i dokładnie. Szybkie pokonywanie zakrętów powoduje dość głębokie przechyły nadwozia, ale nie wpływają one na zmiany lekko podsterownej charakterystyki prowadzenia pojazdu. Stabilność jazdy poprawia szeroki rozstaw kół. Auto jest natomiast wrażliwe na boczne podmuchy wiatru, czego przyczyną jest duża powierzchnia boczna i stosunkowo niewielka masa własna. Przy szybkiej jeździe wyjazd zza linii lasu lub minięcie się z ciężarówką wymagają zdecydowanej korekty toru ruchu.
Komfort jazdy mimo małego rozstawu osi jest dobry, wyraźnie jednak poprawia się wraz ze wzrostem obciążenia.
Motoryzacja Technika Naprawa