Harley Davidson producent motocykli
W 1901 roku w Milwaukee, w północnoamerykańskim stanie Wisconsin, spotkało się dwóch zdolnych mechaników — William S. Harley i Arthur Davidson — założycieli firmy, która do dnia dzisiejszego jest symbolem amerykańskiego motocykla. W dwa lata później na zakurzonych drogach Ameryki pojawił się pierwszy motocykl z napisem Harley-Davidson, umieszczonym na zbiorniku paliwa. Udział w tym sukcesie miał również brat Arthura — Walter Davidson, który sprowadził do firmy doświadczonego niemieckiego konstruktora motocykli.
W warunkach manufaktury powstały trzy pierwsze egzemplarze Harleyów. Były to motocykle z jednocylindrowym silnikiem o mocy 2,2 kW (3 KM) i napędem przenoszonym na tylne koło za pomocą przekładni pasowej. Zainteresowanie tymi pojazdami przerastało możliwości produkcyjne firmy, zatrudniono więc dodatkowych pięciu pracowników i w 1906 roku wyprodukowano już 50 motocykli. Obydwaj założyciele byli zręcznymi mechanikami, rychło jednak zrozumieli, że wiedza którą posiadali jest niewystarczająca do podjęcia produkcji seryjnej motocykli. William Harley rozpoczął czteroletnie studia na uniwersytecie w Wisconsin. Po ich ukończeniu został dyrektorem technicznym wytwórni, zaś bracia Davidsonowie zajmowali się produkcją i sprzedażą, która w 1909 roku wzrosła do 10 000 sztuk motocykli rocznie.
Dzięki swoim konstrukcyjnie dojrzałym modelom z jednocylindrowymi i dwucylindrowymi silnikami (z rozrządem dolnozaworowym), marka Harley-Davidson stała się znana już przed pierwszą wojną światową. Motocykle tej firmy miały charakterystyczny wygląd zewnętrzny: szerokie podnóżki, nożny pedał sprzęgła, ręczną zmianę biegów, zespół wskaźników umieszczony na zbiorniku paliwa i „kowbojskie” szerokie, wygodne siodło, resorowane na sprężynach śrubowych. Na początku lat dwudziestych obok motocykli z dwucylindrowymi, litrowymi, widlastymi silnikami, których pojemność powiększono także do 1200 cm3, pojawił się nietypowy pojazd z ułożonym poziomo dwucylindrowym silnikiem o pojemności skokowej 584 cm3. W 1923 roku przybyły jeszcze dwa modele jednocylindrowe o pojemności 350 cm3 i 500 cm3, z rozrządem dolnozaworowym, a w roku 1928 — model 750 cm3.
W latach trzydziestych, firma produkowała motocykl z silnikiem o pojemności największej ze spotykanych wśród seryjnie produkowanych jednośladów – 1281 cm3. Model ten, oznaczony symbolem 80, miał dwurzędowy łańcuch sprzęgłowy, sprzęgło rzekomo nie do zniszczenia, skrzynię biegów z biegiem wstecznym, czterocalowe opony i zamek kierownicy, który zaczęto stosować w Europie dopiero w dwadzieścia lat później.
Tuż przed wybuchem wojny zaprezentowano nowy model Harleya wyposażony w dwucylindrowy silnik z rozrządem górnozaworowym OHV. Pojazd ten, klasy 1000 cm3, był protoplastą współczesnych modeli.
W czasie wojny produkowano dla potrzeb armii słynny model WLA, który po demobilizacji „zalał” Europę.
W 1960 roku Harley-Davidson na był znaną włoską firmę Aermacchi, gdzie zaczął montować wszystkie „małe” modele od 48 cm3 do 498 cm3. Powstały tutaj również słynne dwusuwowe motocykle wyścigowe, na których w latach 1974 i 1975 Walter Villa uzyskał tytuły mistrzowskie w klasie 250 cm3. W Ameryce produkowano tylko duże motocykle z silnikami o pojemności skokowej 900 cm3, 996 cm3 i 1207 cm3.