MOTOSACOCHE 500 – rok 1923
Producent: Motosacoche SA, Genewa, Szwajcaria
Historia szwajcarskiej marki Motosacoche rozpoczęła się w 1899 roku, kiedy bracia Henri i Armand Dufaux założyli w Genewie firmę produkującą silniki MAG. Były to „silniki-torby”, jak określała je trafnie niemiecka nazwa (Motosacoche), przystosowane do zawieszenia w trójkątnej ramie rowerowej. Ten doczepny silniczek miał za zadanie pomagać cykliście przy pedałowaniu. Skromnie rozpoczynająca firma stała się wkrótce dużą fabryką produkującą silniki różnych klas pojemnościowych — od najmniejszych, jednocylindrowych, aż po widlaste, dwucylindrowe, o pojemności 1000 cm3. O wielkim powodzeniu niezawodnych i ekonomicznych silników Motosacoche świadczy fakt, że były montowane do motocykli takich renomowanych firm, jak Ariel, Matchless, Brough-Superior w Anglii, Terrot i Clement we Francji, Imperia, Opel, Standard i Triumph w Niemczech. Zachęcona niesłabnącym powodzeniem, firma przystąpiła wreszcie do produkcji własnych motocykli. Jednym z ciekawszych modeli był motocykl z widlastym silnikiem dwucylindrowym o wielkiej pojemności skokowej — 1200 cm3, zbudowany w 1910 roku. Sportowe sukcesy nie były obce tej ambitnej firmie. Motocyklom Clement udało się, dzięki silnikom MAG (jak nazywały się jednostki napędowe firmy Motosacoche), wygrać w roku 1913 Grand Prix Francji.
Pokazany na ilustracji motocykl Motosacoche 500 z 1923 roku wsławił się światowym rekordem szybkości w swojej klasie, osiągając maksymalną prędkość 153,551 km/h. Fabryka podawała, że moc jego czterosuwowego, dwucylindrowego, widlastego silnika o pojemności skokowej 495,4 cm3 dochodziła do 11,8 kW (16 KM). Trzystopniowa skrzynia biegów była umieszczona oddzielnie od silnika. Klockowe hamulce działały dociskowo na dodatkowe obręcze przymocowane do szprych obu kół. Resorowane było tylko koło przednie z widelcem trapezowym.
Genewski zakład zatrudnił w 1927 roku znanego angielskiego zawodnika i konstruktora Douga Marchanta, który wykorzystując doświadczenia zdobyte w firmie Chater-Lea w Letchworth, skonstruował dla Motosacoche nowy silnik — jednocylindrową „pięćsetkę” z rozrządem górnozaworowym (OHC), z wałkiem królewskim. Dzięki „latającym bananom”, jak powszechnie zwano motocykle Motosacoche, ze względu na kształt zbiornika paliwa, kolor lakieru i dużą szybkość, udało się szwajcarskiej firmie pokonać w motocyklowych wyścigach słynnych angielskich konkurentów.
Ostatni motocykl Motosacoche został wyprodukowany w 1957 roku.