NSU producent motocykli

Jedna z najstarszych niemieckich wytwórni motocyklowych, Neckarsulmer Fahrradwerke AG, powstała z dawnej fabryki maszyn do szycia, założonej w 1880 roku. Nazwa wyrobów tej firmy – NSU — oznaczała: Neckarsulmer Strickwaren Union i wywodziła się od nazwy miasta Neckarsulm (będącego siedzibą firmy), leżącego u zbiegu rzek Neckar i Sulm. Od 1887 roku fabryka zajmowała się również produkcją rowerów. W roku 1901 zbudowano tu pierwszy motocykl, wyposażony w szwajcarski silnik Zedel (w pięć lat później bramy fabryki opuścił pierwszy samochód).

W 1911 roku firma została przemianowana na Neckarsulmer Fahrzeugwerke AG, a tuż przed wybuchem pierwszej wojny światowej rozpoczęła produkcję samochodów ciężarowych. Motocykle wyjeżdżały z hal fabryki bez przerwy, także w czasie wojny. Pierwszy powojenny model NSU 1919 roku miał dwucylindrowy silnik widlasty i przekładnię pasową (którą wkrótce zastąpił napęd łańcuchowy). Ówczesne motocykle NSU to masywne pojazdy z dwucylindrowymi silnikami 500 cm3, 600 cm3, 750 cm3 i 1000 cm3 o dużej mocy.

Kryzys gospodarczy pod koniec lat dwudziestych ograniczył także asortyment produkcyjny firmy NSU. Dotyczyło to szczególnie samochodów (tę część wytwórni zakupił koncern FIAT i produkował w niej samochody włoskie, pod marką FIAT — NSU).

W latach 1933-1934 potencjał ekonomiczny zakładu wzrósł do tego stopnia, że przejęto podupadającą berlińską firmę Deutsche Industrie Werke AG, znanego producenta motocykli D-Rad. Nieco wcześniej, bo około 1931 r., do NSU został zaangażowany wybitny konstruktor motocyklowy angielskiej firmy Norton, Walter William Moore, który skonstruował dwa silniki: o pojemności 500 cm3 i 600 cm3. U mieścił je w rurowych ramach z przednim widelcem typu Webb, wyposażył w wyścigową trzystopniową skrzynię biegów marki Sturmey-Archer i gaźnik typu Amal TT. Motocykle te spisywały się znakomicie na wyścigach. W 1930 roku Paul Ruttchen wygrał na takiej maszynie Grand Prix Austrii, a angielski zawodnik Tom Bullus, który przeszedł do NSU wraz z Moorem, zdobył Wielką Nagrodę Narodów w Monzie. Skonstruowany na bazie tego modelu supersportowy motocykl NSU SS 500 o mocy 14,7 kW (20 KM), zwany w świecie sportowym Bullus-NSU, dał początek pojazdom nowej generacji z silnikami wyposażonymi w górnozaworowy rozrząd (OHV). Gama nowych modeli oznaczona OS i OSL obejmowała klasy pojemności 200 cm3, 250 cm3, 350 cm3, 500 cm3 i 600 cm3.

W latach trzydziestych program produkcyjny wzbogacił się ponadto o motocykle z silnikami dwusuwowymi o pojemnościach 200 cm3 i 125 cm3 oraz słynne setki — Ouick i Pony.

W. W. Moore odszedł z firmy w 1939 roku. Na jego miejsce zatrudniono Alberta Rodera, znakomitego konstruktora silników dwucylindrowych z rozrządem górnozaworowym (2 X OHC), wyposażonych w sprężarkę, które przez długi czas były przyczyną handlowych sukcesów firmy NSU.

W latach pięćdziesiątych wyczynowe motocykle NSU – Rennmaxy, a zwłaszcza prostsze w konstrukcji Sportmaxy, były nie do pokonania w sportowych konfrontacjach. W sześćdziesiątych latach produkcja samochodów zdominowała produkcję motocykli.