REITWAGEN MIT PETROLEUM MOTOR – rok 1885
Producent: Daimler-Motorengesellschaft, Cannstatt, Niemcy
W czasie kiedy Karol Benz konstruował w 1885 roku (w Mannheim) swój motorowy trójkołowiec, Gottlieb Daimler z Cannsttat przeprowadzał próby z własnym silnikiem spalinowym. W tym celu wbudował go w najprostsze, drewniane dwukołowe podwozie i niejako nieświadomie stał się twórcą motocykla, którego zasadnicze cechy konstrukcyjne — silnik spalinowy umieszczony centralnie między kołami o jednakowej średnicy, pionowy cylinder i napęd tylnego koła — przetrwały prawie 100 lat.
Motocykl Daimlera miał silnik jednocylindrowy, czterosuwowy, z zapłonem żarowym (od rozżarzonej rurki), o pojemności skokowej 264 cm3 i mocy 0,37 kW (0,5 KM) przy 700 obr/min. Do uruchamiania służyła ręczna korba. Napęd na tylne koło był przekazywany za pomocą przekładni pasowej, z napinaczem. Silnik chłodzony przez wentylator ulokowano w ramie na gumowych elementach sprężystych. Motocykl ważył 90 kg i w zależności od włączonego biegu (jednego z dwóch) osiągał maksymalną prędkość 6 lub 12 km/h.
W dniu 29 sierpnia 1885 roku Gottlieb Daimler uzyskał patent na swoją konstrukcję. Po krótkiej próbnej jeździe w ogrodzie swego domu i po cichych uliczkach Cannsttat, odbył pierwszą dłuższą jazdę na trasie długości trzech kilometrów. Przy stosunkowo małej prędkości nie było łatwo utrzymać równowagę, chociaż pomagały w tym resorowane koła pomocnicze, umocowane po bokach motocykla. Jazda na drewnianych okutych kołach po niezbyt równej drodze nie należała do przyjemności, pozwoliła jednak wypróbować silnik — serce przyszłych konstrukcji. Po tym eksperymencie Daimler odstawił do kąta swój „Reitwagen mit Petroleum Motor” i poświęcił się produkcji zmotoryzowanych powozów — prekursorów samochodów. Pojazd Daimlera „ojca motocykla” można podziwiać w muzeum firmy Daimler-Benz, w miejscowości Stuttgart-Unterturkheim.