AJS H8 – rok 1927

Producent: A. J. Stevens, Ltd., Wolverhampton, Anglia

W 1897 roku bracia Albert, Jack, John, George i Harry Stevensowie produkowali silniki benzynowe i dostarczali je różnym firmom. Pierwszy kompletny motocykl marki AJS pojawił się w 1909 roku w Wolverhampton, gdzie firma A. J. Stevens & Co. (założona w tym roku przez Alberta i Johna Stevensów) miała swoją siedzibę. Motocykl miał jednocylindrowy silnik o pojemności skokowej 298 cm3, z rozrządem dolnozaworowym. Już pierwsze pojazdy AJS miały cechy motocykli wyścigowych świadczące o tym, że konstruktorzy pragną wylansować swój model także i w zawodach sportowych. Największe osiągnięcie w tej dziedzinie – wygranie wyścigów Tourist Trophy — miało miejsce w 1914 roku, kiedy E. Williams zwyciężył na motocyklu AJS z silnikiem 349 cm3 w klasie Junior.

Najpomyślniejsze fata firma miała jednak jeszcze przed sobą. Po pierwszej wojnie światowej motocykle AJS trzy lata pod rząd (1920, 1921, 1922) zwyciężały w Tourist Trophy w swojej klasie. Była to zasługa silniejszego modelu z silnikiem jednocylindrowym o rozrządzie górnozaworowym (OHV), nazwanym Big Port, ze względu na potężną rurę wydechową.

Dla uzupełnienia gamy wyrobów opracowano w 1926 roku także model półlitrowy. W konstrukcji pięćsetki, oznaczonej symbolem H 8, nawiązującej do sławnego typu Big Port, wykorzystano wszystkie wyścigowe i produkcyjne doświadczenia firmy. Jednocylindrowy silnik miał głowicę i cylinder przymocowane do skrzyni korbowej tylko dwoma długimi śrubami. Drążki popychaczy i dźwignie zaworowe były wykonane z duraluminium. Rozrząd górnozaworowy OHV. Z pojemności skokowej 498,5 cm3 silnik osiągał moc 14 kW (18 KM). Osobliwością był gaźnik Binks, umieszczony na bardzo krótkim łączniku, prawie bezpośrednio u wlotu do kanału ssącego w głowicy cylindra. Iskrownik umieszczony przed silnikiem i chroniony wygięciem rury wydechowej, pochodził z firmy BTH. Skrzynia biegów o trzech przełożeniach z ręczną zmianą przenosiła napęd — za pomocą łańcucha — na tylne koło. Prosta rama rurowa miała zawieszenie przednie z widelcem wahliwym resorowanym dwoma śrubowymi sprężynami i dźwigniowymi amortyzatorami ciernymi. Na obydwu kołach były zamontowane hamulce bębnowe. Motocykl, wyposażony jeszcze w acetylenowy reflektor, miał masę własną 140 kg. Osiągał maksymalną prędkość 130 km/h.

W wyniku kryzysu gospodarczego zakłady znalazły się w 1931 roku w tak dużych kłopotach finansowych, że kupili je bracia Collierowie, właściciele firmy Matchless z Londynu.