MEGOLA – rok 1922

Producent: Deutsche Megola Werke GmbH, Monachium, Niemcy

W historii motocykli pojawiało się wiele interesujących konstrukcji, lecz jedną z najoryginalniejszych była chyba Megola. Nazwa powstała ze skrótu nazwisk trzech partnerów – założycieli firmy: szwajcarskiego bankiera Meixnera, znanego konstruktora Cockerella (przy zmianie Co na Go) i kierownika produkcji Landgrafa.

Pomysł zbudowania pojazdu z silnikiem umieszczonym w piaście koła nie był nowością. Spotkaliśmy się już z tym w 1892 roku u Milleta. Pierwszy, próbny egzemplarz Megoli z 1920 roku miał także pięciocylindrowy gwiaździsty silnik w tylnym kole. Okazało się jednak, że korzystniejsze jest zamocowanie silnika w przednim kole, toteż od 1922 roku produkowano seryjnie taki właśnie model.

Rotacyjny silnik pięciocylindrowy (każdy cylinder o pojemności skokowej 128 cm3) napędzał bez sprzęgła i skrzyni biegów przednie koło. Silnik (wraz z kołem) obracał się do przodu a wał korbowy, oparty na zębatej przekładni, obracał się sześciokrotnie szybciej w odwrotnym kierunku. Bezpływakowy gaźnik był usytuowany po prawej stronie piasty koła, iskrownik zaś po stronie lewej. Jednostka napędowa nie ważyła więcej niż 30 kg i osiągała moc 7,3 kW (10 KM) przy 3000 obr/min. Maksymalne obroty silnika – 3600 na minutę — oznaczały równocześnie 600 obrotów przedniego koła. Teoretycznie dawało to prędkość jazdy rzędu 145 km/h. Megola miała dwa zbiorniki paliwa. Główny zbiornik o pojemności 14,75 litra był ukryty pod nadwoziem, paliwo przepływało z niego do małego zbiornika nad silnikiem pod ciśnieniem, wytwarzanym za pomocą pompy ręcznej. Istotną zaletą Megoli było świetne resorowanie: dwa półeliptyczne resory piórowe z tyłu i jeden ćwierćeliptyczny z przodu. Dwa niezależne hamulce o stosunkowo dużej sprawności działały na tylne koło. Do zasługującego na uwagę wyposażenia należał zespół podświetlanych przyrządów kontrolnych: amperomierz, obrotomierz i wskaźnik ciśnienia paliwa w zbiorniku. Motocykl wytwarzano w dwóch wersjach – turystycznej z resorowanym kołem i wyściełanym siodłem, osiągającej prędkość 80 km/h i sportowej, pozbawionej tylnego resorowania, która z mocniejszym silnikiem rozwijała prędkość 100 km/h.