MOTO GUZZI 500 – rok 1926

Producent: Moto Guzzi S. p. A., Mandello del Lario, Como, Włochy

Pierwszy motocykl Moto Guzzi, nazywany często „La Prima”, zdobył popularność głównie dzięki masywnej konstrukcji i niezawodności. Pierwsze modele firmy miały wyłącznie jednocylindrowe, półlitrowe silniki w różnych odmianach, które nieustannie doskonalono.

Motocykl Moto Guzzi 500 valvole – przeznaczony do wyścigów — miał czterozaworowy silnik z rozrządem OHC. Dzięki dużej mocy jednostki napędowej – 16,2 kW (22 KM) przy 5500 obr/min — pojazd osiągał prędkość maksymalną 150 km/h. W 1924 roku Guide Mentasti zdobył na tym pojeździe (na torze w Monzie) pierwszy europejski tytuł mistrzowski w klasie do 500 cm3.

Pokazany na ilustracji model Tourist jest typowym motocyklem tej awangardowej marki. Charakterystyczna jest zwłaszcza niska rama rurowa i silnik o leżącym cylindrze i nie obudowanym kole zamachowym, zblokowany ze skrzynią biegów. Silnik tego motocykla miał pojemność skokową 498,7 cm3, a przy 2000 obr/min osiągał moc 11,8 kW (16 KM). Napęd na sprzęgło mokre, wielotarczowe był przenoszony za pomocą przekładni zębatej, zaś ze skrzyni biegów (o trzech przełożeniach) na tylne koło — łańcuchem. Silnik miał zapłon iskrownikowy. Szeroka podwójna rurowa rama miała zawieszenie przednie z widelcem wahliwym, resorowanym za pomocą centralnej sprężyny śrubowej. Obydwa koła miały szczękowe hamulce, hamulec przedni był sterowany ręcznie za pomocą dźwigni umieszczonej na kierownicy, tylny — piętą lewej nogi. Przy masie własnej 145 kg ten turystyczny pojazd rozwijał maksymalną prędkość 90 km/h. Producent podawał, że zużycie paliwa wynosi 4,5 litra na 100 kilometrów.

W drugiej połowie lat dwudziestych wytwórnia wyprodukowała dla swego zespołu fabrycznego nowe typy motocykli. Wyposażono je w dwucylindrowe silniki o pojemności skokowej 250 cm3 i 500 cm3 z rozrządem górnozaworowym. Jednocześnie nadal produkowano turystyczne pojazdy z silnikami jednocylindrowymi 320 cm3 i 350 cm3.