VELOCETTE MAC – rok 1936

Producent: Veloce Ltd., Birmingham, Anglia

Pierwsze motocykle Velocette angielskiej fabryki Veloce Ltd. (która powstała ze starszej firmy Ormonde, znanej z produkcji motocykli z silnikiem umieszczonym pod siodłem i nachylonym do tyłu) pojawiły się w 1904 roku.

Przez pewien czas po pierwszej wojnie firma produkowała pojazdy tylko z dwusuwowymi silnikami o pojemności 211 cm3 i 248 cm3. Silnik czterosuwowy został skonstruowany przez H. J. Villisa z przeznaczeniem do motocykla wyścigowego. Była to jednostka o pojemności 348 cm3 z rozrządem górnozaworowym (OHC). Motocykl z tym silnikiem zasłynął jako model KTT zwyciężając w swojej kategorii w Tourist Trophy kolejno w latach 1926, 1928 i 1929 (zawodnicy Bennet i Hicks).

W 1934 roku firma rozpoczęła produkcję nowych prostszych w produkcji i tańszych silników z rozrządem górnozaworowym (OHV). Wytwarzano te jednostki w klasach pojemnościowych 250 cm3, 350 cm3 i 500 cm3.

Motocykl Velocette MAC z 1936 roku miał chłodzony powietrzem jednocylindrowy silnik długoskokowy (skok tłoka 96 mm, średnica cylindra 68 mm) o pojemności 349 cm3, który przy stopniu sprężania 6 osiągał moc 11 kW (15 KM) przy 4500 obr/min. Osprzęt silnika stanowił m. in. gaźnik marki Amal i iskrownik firmy BTH. Silnik ten miał wysoko umieszczony wał korbowy i krótkie drążki popychaczy, co zdaniem konstruktorów miało znacznie ograniczyć drgania występujące w czasie pracy. Czterostopniowa skrzynia biegów była umieszczona oddzielnie. Pojedyncza rurowa rama miała przedni widelec typu Webb. Masa własna motocykla MAC wynosiła 127 kg, a prędkość maksymalna 112 km/h. Producent określał zużycie paliwa na 3,5 litra/100 km.

O firmie Veloce słychać było jeszcze w latach 1947,1948,1949, kiedy Frith i Foster wygrali Tourist Trophy na Velocette KTT (na silniejszej i nowocześniejszej odmianie tego motocykla) z silnikiem o mocy 18 kW (25 KM) i maksymalnej prędkości 160 km/h.

Oprócz jednocylindrowych motocykli Velocette znany był jeszcze model LE z poprzecznie ułożonym dwucylindrowym silnikiem o rozrządzie dolnozaworowym i chłodzeniu wodą. Ta koncepcja konstrukcyjna była jeszcze stosowana i doskonalona w kolejnych modelach: Valiant i Viceroy. Były to jednak „wyszukane” i drogie motocykle, toteż nie przyniosły oczekiwanych sukcesów finansowych. W 1968 roku fabryka była zmuszona zakończyć swą działalność.