HARLEY-DAVIDSON 74 – rok 1930

Producent: AMF Harley-Davidson Motor Co., Inc., Milwaukee, Wisconsin, USA

W swoich przedwojennych modelach firma Harley-Davidson stosowała rozwiązania, które wkrótce wsławiły ją na całym świecie: wzdłużnie umieszczony widlasty silnik dwucylindrowy z rozrządem dolnozaworowym, oddzielona, ręcznie sterowana, skrzynia biegów, przedni „harleyowski” widelec z krótkimi wahaczami i szerokie siodło, resorowane sprężyną ukrytą w tylnej, podsiodłowej rurze ramy.

Model 74 z 1930 roku swoją konstrukcją nawiązywał do wypróbowanego litrowego modelu z okresu pierwszej wojny światowej. Miał jednak zwiększoną średnicę cylindra (z 84,1 mm do 86,9 mm) i skok tłoka (z 88,9 mm do 101,6 mm). Nowy silnik (skonstruowany przez znanego angielskiego inżyniera Harry’ego Ricarda) miał rozrząd dolnozaworowy i odejmowaną głowicę cylindrów. Gaźnik pochodził z firmy Schebler, a układ zapłonowy był bateryjny. Napęd z silnika na sprzęgło przenosił dwurzędowy łańcuch, zaś ze skrzyni biegów na koło tylne łańcuch jednorzędowy. Dziewięciotarczowe sprzęgło było sterowane pedałem. Skrzynię biegów o trzech przełożeniach wkrótce zastąpiono czterostopniową z biegiem wstecznym, ułatwiającą jazdę i wózkiem bocznym. Pojedyncza rurowa rama miała resorowane tylko koło przednie za pomocą widelca własnej konstrukcji z czterema śrubowymi sprężynami. Obydwa koła były wyposażone w hamulce bębnowe. Kierownica miała cierny amortyzator skrętu. Szerokie balonowe opony o rozmiarach 27 x 4, wielki „siodłowy” zbiornik paliwa o pojemności 12,75 litra (z 5,4 litra rezerwy) oraz dwa reflektory i elektryczny sygnał dźwiękowy umieszczony przed kierownicą uzupełniały wyposażenie tej ciekawej maszyny. Motocykl osiągał prędkość rzędu 140 km/h.

W 1939 roku ponownie powiększono pojemność silnika. Przez przedłużenie skoku tłoka do 108 mm uzyskano 1281 cm3 (była to wówczas chyba największa spotykana pojemność silnika seryjnego motocykla).

Model 74, sprzedawany z powodzeniem również w Europie, przetrwał w produkcji nawet drugą wojnę światową. Model 74 z 1951 roku miał górnozaworowy rozrząd 0HV z hydraulicznymi popychaczami regulującymi luz zaworowy. Moc silnika wzrosła do 36,8 kW (50 KM). Był produkowany do 1955 roku.