WERNER – rok 1901
Producent: Werner Freres, Paryż, Francja
Mimo wielkich sukcesów handlowych pierwszych lekkich motocykli braci Wernerów, osiągniętych głównie dzięki niskiej cenie i niezwykłej prostocie konstrukcji, pojazdy te nie były w pełni doskonałe. Ich podstawowe niedostatki to zła stateczność, spowodowana umieszczeniem silnika przed kierownicą, oraz niewielka moc jednostki napędowej.
Dlatego w 1900 roku wyprodukowano nowy motocykl, który został obwołany najdoskonalszym jednośladowym pojazdem silnikowym na przełomie wieków.
W tym znakomitym pojeździe zamontowano czterosuwowy, jedno-cylindrowy silnik o pojemności skokowej 232 cm3 i mocy 1,5 kW (2 KM) firmy de Dion-Bouton, w sposób klasyczny, tzn. w dolnej części ramy. Napęd na tylne koło był przenoszony za pomocą płaskiego pasa, bez pośrednictwa sprzęgła. Źródłem prądu w instalacji zapłonowej był akumulator. Szkielet pojazdu stanowiła prosta rurowa rama (typu rowerowego), pozbawiona resorowania. Ten mały motocykl – „la motocyclette” – miał jednak dwa hamulce, przedni klockowy, działający dociskowo na obręcz koła i tylny — taśmowy. Przy masie własnej 50 kg osiągał maksymalną prędkość 45 km/h.
Dobre jak na ówczesne czasy parametry techniczne, zwłaszcza mała masa, a dzięki temu stosunkowo duży jednostkowy wskaźnik mocy, czyniły z Wernera idealny pojazd do rywalizacji w wyścigach cieszących się wówczas wielką popularnością. Opinię tę potwierdziły wyniki takich imprez, jak maratony Paryż-Bordeaux, oraz Paryż-Berlin, na których motocykle tej marki zajęły pierwsze miejsca.
Kolejne modele Wernerów wyposażono w mocniejsze silniki: 2 kW (2,75 KM) oraz 2,4 kW (3,25 KM). W 1904 roku pojawił się pierwszy motocykl tej firmy z silnikiem dwucylindrowym.
W 1908 roku firma zaprzestała produkować motocykle.