Moto Guzzi producent motocykli

Przed pierwszą wojną światową we Włoszech działali znani już producenci motocykli: Edvardo Bianchi (od 1897 r.), bracia Borgio (1906), Giuseppe Gilera (1909), bracia Bennelli (1911) i Adalberto Garelli (1913). Renomowaną firmą, o światowym rozgłosie, jest również fabryka Moto Guzzi, działająca w przemyśle motocyklowym od 1921 roku.

Wytwórnia ta powstała właściwie kilka lat wcześniej, kiedy to lotnik, Giorgo Parodi, wraz ze swoim mechanikiem pokładowym Carlem Guzzim, zaczęli snuć plany o ich własnym motocyklu, wspólnie produkowanym po ukończeniu wojny. Motocykl, skonstruowany pod koniec 1921 roku w małym warsztacie w Mandello del Lario nad jeziorem Como, na północy Włoch, różnił się od popularnych wówczas pojazdów angielskich, czy niemieckich silnikiem ułożonym poziomo w ramie w ten sposób, że prąd powietrza chłodził głowicę cylindra. Zawory wyposażone w agrafkowe sprężyny były rozmieszczone przeciwległe. Koło zamachowe znajdowało się na zewnętrznej, lewej stronie silnika. Godna uwagi była duża moc tego jednocylindrowego silnika — 9,7 kW (13,2 KM) — umożliwiająca osiąganie prędkości 100 km/h.

Przez dłuższy czas firma produkowała modele z poziomo ułożonymi silnikami jednocylindrowymi; dla celów sportowych wytwarzała jednak motocykle z silnikami o większej liczbie cylindrów. W 1932 roku był produkowany pojazd z czterocylindrowym silnikiem o pojemności skokowej 500 cm3, z rozrządem górnozaworowym (2 x OHC) i sprężarką.

Po drugiej wojnie światowej Moto Guzzi powiększyła swój program produkcyjny o dalsze modele z silnikami o pojemności skokowej 48 cm3, 65 cm3, 73 cm3, 98 cm3, 123 cm3,  153 cm3 i  192 cm3. Dla celów wyczynowych produkowano motocykle z cztero- i ośmiocylindrowymi silnikami o pojemności skokowej 498 cm3 (opracowane przez inżyniera Giula Garcana).

Na początku lat siedemdziesiątych firma należąca od dawna do rodzin Guzzi i Parodi, przeszła do spółki Alessandro de Tomaso, w skład której wchodziła również inna firma włoska — Benelli.