PEUGEOT 500 – rok 1913

Produkcja: Motorcycles Peugeot, Paryż, Francja

Znana francuska firma, zaliczana do twórców przemysłu samochodowego i motocyklowego we Francji, rozpoczęła produkcję motocykli w 1899 roku. Były to pojazdy z jedno- i dwucylindrowymi silnikami, których sława rozpoczęła się od chwili pierwszych startów w wyścigach (na Peugeotach startowali zawodnicy wysokiej klasy jak: Cissac, Giuponne i inni). Motocykle Peugeot górowały nad konkurentami zwłaszcza mocą swoich silników i prędkością – przekraczającą 100 km/h.

Nowy okres u Peugeota rozpoczyna się po zatrudnieniu szwajcarskiego inżyniera Ernesta Henry, który po sukcesach w zawodach samochodowych o Grand Prix ACF (w latach 1912 i 1913), zrealizował swój projekt nowoczesnego motocykla wyścigowego.

Pojazd Henry’ego miał dwucylindrowy silnik czterosuwowy o pojemności 498 cm3. Układ konstrukcyjny rozrządu z dwoma wałkami w głowicy cylindrów (2 x OHC), napędzanymi kołami zębatymi powodował, że firma wyprzedziła konkurencję o kilka lat. Cztery zawory w każdym cylindrze zapewniały dobre napełnianie i przepłukiwanie co m. in. umożliwiało „wyśrubowanie” mocy do 11 kW (15 KM). Do nowatorskich rozwiązań konstrukcyjnych należało także zblokowanie silnika z trójstopniową skrzynią biegów. Prosta rama rurowa była otwarta w dolnej części. Przednie koło było resorowane, tylne – zawieszone sztywno. Motocykl rozwijał maksymalną prędkość 115 km/h. Sportowa premiera pojazdu była przewidziana w czasie Grand Prix Francja w 1913 roku. Jednak w ostatniej chwili firma dała pierwszeństwo starszemu ale wypróbowanemu modelowi z widlastym silnikiem dwucylindrowym.

W czasie pierwszej wojny światowej ten wybitnie sportowy motocykl nie miał zbyt wielkiego zastosowania. Na początku lat dwudziestych nie mógł już sprostać konkurencji i dlatego Lessmanowi Antoinescu, inżynierowi pochodzenia rumuńskiego, powierzono zadanie przekonstruowania tego motocykla, zgodnie z najnowszymi osiągnięciami technicznymi. Antoinescu uprościł stosunkowo skomplikowany rozrząd: pozostawił tylko jeden wałek rozrządu, zmniejszył — o połowę — liczbę zaworów i zastąpił przekładnię zębatą pionowym wałkiem królewskim. Okazało się, że silnik po przeróbkach osiągał nadzwyczaj dużą moc — 19,9 kW (27 KM) przy 5000 obr/min. Zmodernizowany Peugeot 500 zwyciężył w Grand Prix Narodów we włoskiej Monzie w 1923 roku, gdzie uzyskał średnią prędkość 120 km/h.