Wanderer producent motocykli

Mechanicy Johann Baptist Winklhofer i Richard Adolf Jaennicke założyli w 1885 roku w Chemnitz (obecnie Karl-Marx-Stadt) warsztat naprawczy rowerów, w którym również montowali rowery z zakupywanych części. Dość szybko jednak stali się samodzielni i rozpoczęli produkcję własną między innymi maszyn do pisania Continental. Od 1902 roku wytwórnia Wanderer podjęła produkcję motocykli, które w ciągu ćwierćwiecza stały się jednymi z najlepszych i najbardziej popularnych niemieckich pojazdów jednośladowych napędzanych silnikiem.

W 1905 roku Wanderer wyprodukował pierwszy motocykl z dwucylindrowym silnikiem w układzie widlastym, zaś od 1912 roku niektóre pojazdy tej firmy miały resorowane tylne koło (co w owych czasach było konstrukcyjną rewelacją).

W latach dwudziestych motocykle Wanderer, dotychczas wyposażone w tradycyjne silniki z rozrządem dolnozaworowym otrzymały także nowoczesne jednostki napędowe z czterema pionowymi zaworami w każdym cylindrze. Jednocylindrowe silniki miały pojemność skokową 327 cm3, silniki dwucylindrowe widlaste – 616 cm3 (współpracowały one z trzystopniową skrzynią biegów). Udaną konstrukcją Wanderera był motocykl z jednocylindrowym silnikiem o pojemności 184 cm3 (którą wkrótce powiększono do 196 cm3) i mocy 3,7 kW (5 KM). W 1925 roku kosztował on 1200 marek. Najsilniejszy Wanderer z tego okresu miał dwucylindrowy, ośmiozaworowy silnik o pojemności skokowej 708 cm3 oraz podwójną rurową ramę.

Firma Wanderer wytwarzała prawie wszystkie części niezbędne do montażu motocykli, toteż jej pojazdy słynęły z jakości (ale także i ceny). Ceny, a także nie dopracowany model motocykla z 1928 roku przesądziły o losie Wanderera w konkurencyjnej walce z firma mi DKW i BMW.

Od 1932 roku Wanderer produkował samochody w ramach spółki Auto Union AG w Schónau, koło Chemnitz. Produkcja rowerów z doczepnym silnikiem oraz małych motocykli z silnikiem o pojemności skokowej 75 cm3, 98 cm3 i 123 cm3 pod marką Wanderer utrzymała się do 1940 roku.